O szkole
Polscy Olimpijczycy patronują Szkole Podstawowej, ponieważ jest to szkoła, której uczniowie są wychowywani w duchu olimpizmu, opierającego się na takich zasadach:
– fair play – zawsze uczciwie i z szacunkiem dla drugiego człowieka realizuj swoje życiowe cele,
– w zdrowym ciele zdrowy duch – dbanie o tężyznę i sprawność fizyczną pozytywnie wpływa na rozwój duchowy człowieka,
– per aspera od astra – poprzez wysiłek i trud można sięgnąć gwiazd, czyli osiągamy cele pracą, wytrwałością i konsekwencją,
– citius, altius, fortius – wyżej, mocniej, dalej, czyli każdy jest zobowiązany do ustawicznej pracy nad sobą, do poszerzania swej wiedzy i ćwiczenia do perfekcji swoich umiejętności.
Narodziny olimpizmu
Krajem, w którym powstał i rozwinął się tak piękny ruch sportowy, jakim są igrzyska, była starożytna Grecja. Pierwsze historyczne igrzyska olimpijskie zostały zorganizowane w miejscowości Olimpia w roku 776 p.n.e. Igrzyska stanowiły wyraz wspólnoty narodowej plemion greckich i miały przede wszystkim charakter sportowy. Dla zapewnienia możliwości bezpiecznego dotarcia i udziału w zawodach wszystkim wolnym Grekom, na czas ich trwania zawierany był ,,pokój boży”, gwarantujący zawieszenie broni i całkowite wstrzymanie się od wszelkich sporów. Sędziowie w pierwszym dniu igrzysk odbierali od zawodników przysięgę, że spełniają przepisane prawem warunki i że walczyć będą lojalnie, zachowując reguły fair play. Zwycięzcy olimpiad – olimpionikowie – w swoich rodzinnych miastach obdarowywani byli nagrodami i przywilejami. Sława zwycięzcy na wielkich igrzyskach opromieniała jego ojczyznę, przynosiła prestiż miastu-państwu, z którego pochodził. W jego rodzinnym mieście stawiano pomniki na jego cześć i pisano wiersze. W murze miasta wygranego zawodnika robiono dziurę, przez którą wchodził zwycięzca witany przez mieszkańców. Oznaczało to, że miasto nikogo już się nie obawia, ponieważ ma takiego obrońcę. Kary olimpijskie były bardzo surowe. Zawodnik, który dopuścił się oszustwa, zmuszony był postawić pomnik Zeusowi, na którym wyryto jego imię oraz występek, którego się dopuścił. Igrzyska olimpijskie cieszyły się ogromnym autorytetem społecznym. O ich znaczeniu w życiu i kulturze narodu greckiego świadczy fakt, iż terminy igrzysk w Olimpii stanowiły podstawę pomiaru czasu w starożytnej Grecji. Po okresie rozkwitu igrzysk olimpijskich w IV i V wieku p.n.e. nastąpiło ograniczanie ich funkcji jako ważnego czynnika jednoczącego państwa greckie. Dekret cesarza rzymskiego Teodozjusza I Wielkiego z 393 r n.e. zakazał dalszego organizowania igrzyska w Olimpii. Tak po prawie 12 wiekach szlachetnej rywalizacji sportowej, igrzyska olimpijskie przestają istnieć. Olimpia na wiele wieków poszła w zapomnienie.
Historia współczesnych Igrzysk Olimpijskich
Piękna tradycja rozgrywanych w Grecji igrzysk olimpijskich została wskrzeszona w końcu XIX wieku przez działacza na polu kultury fizycznej, pedagoga i wielkiego entuzjastę sztuki antycznej, francuskiego barona Pierre de Coubertina, którego wysiłek zadecydował o odrodzeniu helleńskich igrzysk, uchwalonym w 1894 roku w Paryżu podczas obrad Międzynarodowego Kongresu Sportowego. W założeniach P. de Coubertina wznowione igrzyska miały spełniać jednoczącą narody wszystkich kontynentów rolę, a czuwać nad przestrzeganiem zasad miał powołany wówczas Komitet Olimpijski.
Historyczne Igrzyska I Olimpiady ery nowożytnej w Atenach odbyły się w dniach od 5 do 15 kwietnia 1896 roku i nadały rangę największemu w świecie festiwalowi sportu, kultury i przyjaźni narodów.
Symbole olimpijskie
Flaga olimpijska
Pod olimpijską flagą, której projektantem jest Coubertin, maszerują sportowcy od igrzysk w Antwerpii w 1920 roku. Nieskazitelne białe tło i pięć kół splecionych ze sobą to symbol połączenia pięciu kontynentów, wspólnoty wszystkich narodów bez względu na pochodzenie, rasę, wyznanie. W kolejności od lewej koła odpowiadają kontynentom: niebieskie to Europa, żółte – Azja, czarne – Afryka, zielone – Australia z Oceanią i w kolorze czerwonym to obie Ameryki.
Przysięga olimpijska
Przyrzeczenie olimpijskie jest kontynuacją uroczystej przysięgi olimpijskiej wprowadzonej przez Coubertina do ceremoniału otwarcia igrzysk w Antwerpii w 1920 roku. Rota brzmi następująco: ,,W imieniu wszystkich zawodników przyrzekam, że pragniemy stanąć do igrzysk olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzących nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla chwały sportu i honoru naszych ekip”.
Znicz olimpijski
Płonie on dopiero od igrzysk w Berlinie w 1936 roku. Sztafeta biegaczy przenosi ogień wzniecony rok przed igrzyskami w ruinach świątyni Hery w antycznej Olimpii do miasta- gospodarza igrzysk. W dniu otwarcia ogień ten zapala znicz, który płonie przez czas trwania igrzysk.
Motto olimpijskie
Zmaganiom sportowców na arenach igrzysk towarzyszy hasło wyrażone w języku łacińskim: Citius – Altius – Fortius, co oznacza: szybciej – wyżej – silniej. Treść tego hasła odnosi się nie tylko do wysiłku fizycznego, lecz obejmuje także cele moralne i estetyczne.
Hymn olimpijski
Baron de Coubertin do skarbnicy swego wkładu w dzieło olimpizmu dołożył także złoty medal olimpijski zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku w dziedzinie literatury za utwór ,,Oda do sportu”, który to hymn wyraża w sposób możliwie najbardziej bezpośredni ideę sportu. Oto fragmenty:
O Sporcie, ty jesteś Piękno! Tyś architektem tej budowli ludzkiego ciała,
które oddane niskim żądzom warte jest pogardy,
a rzeźbione szlachetnym wysiłkiem staje się czarą wzniosłości.
Żadne piękno nie może istnieć bez proporcji i równowagi,
a tyś jest mistrzem niezrównanym obydwu,
gdyż stwarzasz harmonię, ty nadajesz rytm ruchom,
ty siłę zdobisz wdziękiem, a gibkość nasycasz mocąO Sporcie, tyś jest Sprawiedliwością! Słuszna miara zasług,
której daremnie poszukują ludzie w ustanowionych prawach
rodzi się sama z siebie w twym kręgu.
Nikt nie wzleci wyżej nad poprzeczkę, nie pobiegnie dłużej o chwilę
niż naprawdę zdoła:
tylko moc ciała i duch wyznaczyć może granice zwycięstwa….O Sporcie, Tyś jest Honorem! Twoje tytuły wcale nie są warte,
gdy nie są zdobyte drogą uczciwą i w duchu pełnej bezinteresowności.
Kto doń dochodzi wprzód wywiódłszy w pole swych towarzyszy
sam ponosi szkodę: przylgnie do niego miano niegodnego,
gdy się postępek potajemny wyda….O Sporcie! Ty jesteś Pokój!
Ty ustanawiasz przyjacielskie związki między ludami,
zbliżając je sobie we wspólnym kulcie siły ujarzmionej,
rzeczniczki ładu, zwyciężczyni siebie.
Tobie zawdzięcza wszystka młodzież świata poznanie siebie
i poszanowanie wzajemne bogactw kultury swych krajów.
I tak najwyższe wartości narodów stają się źródłem
szlachetnej walki i pokojowego współzawodnictwa